Lebane: Ispred spomenika palim borcima rata 1990 godine u Lebanu je dana sobeleženo tačno 25 goniaa od NATO agresije na našu zemlju i Crnu Goru, gde su porodice poginulih boraca i radne oreganizacije i ustanove u Lebanu, kao i Vojske Srbije položili vence i odali poštu poginulim borcima u znak zahvalnosti što su dali svoje živote braneći ni krivi ni dužni svoju otadzbinu od NATO agresora , koji nas je napao bez razloga i počinio teška nedela , koje i danas oseća stanovništvo naše zemlje.

Najpre je posle intoniranje himne Srbije minutom ćutanja odata pošta tragično nstradalim žiteljima optine Lebane na Kosovu i metohiji. Vence su položili Porodice poginulih, Delegacija Vojske republikeSrbije, Delegacija opštine Lebane, Udruženje boraca, Udruženje ratnih vojnih invalida i porodica poginulih boraca,

Opštinski odbor “Subnor” Lebane, Udruženje penzionera, Udruženje “Samo sloga Srbina spašava”, Ravnogorski pokret, Rezervne vojne starešine, Udruženje herojske 549 motorizovane brigade “Car Dušan Silni”, Opštinska organizacije rezervnih vojnih starešina, Gimnazija “Stojan Ljubić”, – Lebane, STŠ “Vožd Karađorđe -Lebane, OŠ. Radovan Kovačević, -Maksim”-Lebane, OŠ. “Vuk Karadzić”-Lebane,

Radi podsećanja na krvavi pirNato agresora da se podsetimoda je 24 marta tačno pre 25 godina NATO je počeo vazdušne napade na vojne ciljeve, u saveznoj republici Jugoslaviji, da bi kasnije vazdušni udari proširili na privredne i civilne objekte.

Odluka o borbardovanju tadašnje republike Jugoslavije doneta je prviput u istoriji bez odborenja saveta bezbednosti UN.U napadu koji su bez prekida trajali 78 dana ,teško su oštećeni infrastruktura, privredni objekti , škole, zdravstevene ustanove, , medijske kuće, spomenici kulture, crkve i manstiri.

Za 78 dana NATO agresije poginulo je između 1.500 ljudi, a povreženo više od 12.000 ljudi. Prema podacima Ministartsva odrbrane Srbije , tokom vazdušn e agresije Alijanse ubijeno je 2.500 civila,

među njim ai 89 dece, i 1.031 peipadnik Vojske i policije. Prema istom izvoru teže ilakše je ranjeno oko 6.000 civila, od kojih je 2.700 dece, kao i 5.173 vojnika,i policajca, a 25 osobe se i danas vode kao nestale.

Ove žrtve NATO je nazvao kolateralnom štetom. Bačeno je oko 22 hiljade tona bombi, po 3kg eksplouziva za svakog podstanovnika Srbije. Više od 1150 aviona sa 30 hiljade naleta , bombardovalo je Srbiju.

NATO agresor j epriznao da je tokom bombardovanja Jugoslavije na 112 lokacija bacio 31 hiljadu projektila sa osiromašenim uranijumom..

Crnim slovima u istoriji Evrope ostali su upisani gotovo nebrojani zločini NATO avijacije nad civilnim stanovništvom Srbije i Crne Gore. Žrtvama je najmanje što dugujemo sećanje. Pomenimo imen anaših poginulih sugrađanai to:

Miloševim Aleksandar, Nedeljković Slobodan, Marković Radoslav, Aćimović Radovan, Icić Goran, Jovanović Zoran, Simonović Srđan, Ivković Dejan, Đorđević Dragoljub, Janković Gavrilo, Tošić Zoran, Pešić Srđan, Anđelković Igor, Cvetković Zoran, Petkoviuć Dragan, Zlatanović Bojan,

Miljković Slaviša, Cvetković Ivan, Bogdanović rade, i Jovčić Novica. Dok su civilne žrtve rata i to: Satojmenović Stanoje, Stojmenović Goran, Spasić Veselinka, i Stanković Branka.

U nastavku programa učenica Miuljana Stojanović učenica STŠ “Vožd Karađorđe” izvele je pesmu “Junaci sa Košara”, , dok je o NATO agresiji govorio istoričar Aleksandar Miljković koji je rekao:

Časni oci, poštovane porodicevojnih i civilnih žrtava rata, poštovani ratni vojni i policijski veterani , poštovani invalidi rata, uvaženi predstavnici opštine Lebane, predstavnici Vojske Srbije, policije, pripadnici Bezbednosno informativne agencije, predstavnici boračkih organizacija , braćo Srbi i sestre Srpkinje dame i gospodo.

N adanašnji dan pre 25 godina brutalnom , nezakonitom i bezrazložnom primenom sile i destruktivne moći počela je NATO agresija na Saveznu republiku Jugoslaviju. Protiv dve suverene države Srbije i Crne Gore, 19 članica NATO pakta otpočele su bombardovanje vojnih , privrednih, i civilnih objekata , pritom ne štedeći ni civile.

Po svim parametirma bitnih kod vođenje rata , SRJ je bila sedamdesetak a u nekim elementima i nekoliko stotina puta slabija od protivnika kojis ena nju ustremio. Te 1999 godine, prvi put od osnivanja NATO pakta , ova vojna organizacija na svoju pedesetogodišnjicu krenula u ratno angažovanje , radi testiranja novog starteškog koncepta, demostracije geopolitičke nadmoćnosti SAD istovremenol i provere najnovijeg naoružanja i načena njegove upotrebe.

SRJ nije srljala na isukani mač NATO-a ali se našla na njegovom udaru zbog iskonstrtuisanje humanitarne katastrofe albanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji, za koje se Alijansa oglasila samozaduženom da je rešava. Agresija je izvršena sa pozivanjem NATO-a na tobože sopstveno pravo reagovanja u ime međunarodne zajednice ,

ali bez ikakve rezolucije i mandata Saceta bezbedbosti Ujedinjenih nacija za takvu “intervenciju”. Takvim zločinačkim pohodom bezobzirno su prekršene brojne konvencije međunarodnog prava, a u prvom redu povelja UN kao krovni međunarodni dokument.

Agresijom koja je trajala 78 dana prouzrokovana su ogromna ljudska i matrijalna razaranja , kojima je Srbiji ostavljeno u nasledstvo višedecenijsko zaostajanje u razvoju praćeno pojavom raznih vrsti malignititeta kod stanovništva. Kosovo i Metohija su nakon 1999 godine od strane albanskih ekstremista , a uz blagonaklonost Evropske zajednice i SAD bezmalo etnički očišćeni od Srba.

Pored ovih navedenih činjenica Srbija se svih ovih godina uporno sistematično nameću zahtevi da se podredi zapadnim političko-ekonomskim interesima i nanjima uslovljenim vojnim i bezbednosnim integracijama. Međunarodna zajednica nastupa i sa pretnjama sužavanjem matične teritorije Srbije , osnaživanjem davno smišljenih projekcija o „velikim“ državama u njenom okuženju , bezrezervno priklonjenih zapadu.

Nastojeći da održi i sačuva svoj teritorijalni integritet, da očuva nacionalnu samobitnost, istorijski slobodarski kontinuitet i nacionalno dostojanstvo, današnja Srbija strpljivo i uporno traži razumevanje za svoje suverene ,

pravične i opravdane zahteve. Iako je iskusila visoku cenu bezrezervnog polaganja nade u nepristrasnost međunarodne zajednice, Srbija se časna obraza ima čime i pred njom legitimisati.

Presabrana nad shvatanjem da se temelji nacionalni iteresi ponekad moraju odloženo ostavrivati, u povoljnijim okolnostima i boljim uslovima , Srbija ih se neće nikada odricati, niti će ih prepuštati zaboravu. Neka je večna slava svim civilnim, vojnim, i policijskim žrtvama NATO agresije na SRJ.

Živela Srbija rekoa je na kraju istoričar Miljković.

Stihovima pesme „Plava grobnica“ Milutina Bojića kazivala je Jana Stanković učenica OŠ „Radovan Kovačević-Maksim“

čim eje i bila završena komemoracija obeležavanja sećanja na tačno 25 godina krvavog pira nad tadašnjom Jugoslavijom od NATO agresora, koj ase nikad neće zaboraviti.